Hradec Kralove - idealne miasto na spacer

W poprzednim poście wspominałam o krótkim zwiedzaniu Hradec Kralove, miasta pod którym odbywał się festiwal Rock for People. Na miejsce dojechaliśmy festiwalowym autobusem (można też rzec, że magicznym. Bo jak wytłumaczyć, że w stronę miasta autobus jechał zawsze pusty, a w stronę festiwalu zawsze pełen?!). Dzień wcześniej, będąc na zakupach, sprawdziliśmy na mapie w jakim miejscu powinniśmy wysiąść - autobus zatrzymywał się na początku miasta, przy muzeum, przy Tesco, a następnie przy dworcu głównym i lotnisku.

Wysiedliśmy przy muzeum (czeska Wikipedia podpowiada mi, że było to Muzeum Wschodnich Czech) i poszliśmy przed siebie. Trafiliśmy na wielką elektroniczną mapę turystyczną, jednak nie chciała z nami współpracować, dlatego zdaliśmy się na własny instynkt. Skręcaliśmy w jedne uliczki, omijając drugie... Miło się spaceruje po tym mieście. Nie wiem, czy było to spowodowane porą (było piątkowe przedpołudnie), ale ulice były puste. Jedynie co chwilę mijali nas reprezentacji różnych krajów w biegach na orientację. :)

W odnalezieniu się w centrum miasta pomagają tabliczki informacyjne ustawione w każdym ważniejszym miejscu. Prócz informacji o obiekcie, znajdowała się na nim mapa, która podpowiadała w którą stronę powinno się udać, aby zobaczyć kolejny zabytkowy punkt.

 jestem mistrzem robienia zdjęć panoramicznych, przyznajcie. :D

Muszę szczerze przyznać, że to pierwsze moje zwiedzanie, w którym mam więcej swoich zdjęć z chłopakiem, niż samej architektury. :) Uwielbiam robić zdjęcia samych obiektów, jednak tym razem jakoś się przemogłam i obydwoje mamy fajną pamiątkę w postaci wspólnych zdjęć.

ROCK jest dla ludzi! Dla mnie tym bardziej, czyli Rock for People 2013

Już ponad miesiąc minął od mojego ostatniego wpisu. Nie ma się czym chwalić, właściwie powinnam Was przeprosić. I jednocześnie podziękować, bo mimo tej ciszy, nadal zaglądacie na mojego bloga! Mam nadzieję, że w tym wypadku statystyki nie kłamią. ;)

Jest jednak inna sprawa, którą chciałabym się pochwalić: Rock for People 2013, czyli rockowy festiwal na starym lotnisku Hradec Kralove. Nie ukrywam, że znalazłam się tam właściwie przypadkiem - od dawna planowałam wyjazd na Openera. Kiedy jednak dowiadujesz się, że Twój ukochany zespół rozpoczyna trasę w Polsce (wspominałam o tym tutaj), nie myślisz, tylko wydajesz część zaoszczędzonych pieniędzy. ;) Chwała mojemu chłopakowi, że czasem słucha, co do niego mówię i ogarnął kolejny punkt trasy 30 Seconds To Mars - Rock for People 2013. To właśnie dzięki temu zespołowi dowiedział o festiwalu. Zdecydowanie powinnam wysłać im kwiaty, bo były to najlepiej spędzone wakacje! :)

Wszystko zaczęło się we wtorek, 2 lipca. Po dojechaniu na miejsce, zamieniliśmy bilety na opaski - festiwalową i campingową, ponieważ zdecydowaliśmy z chłopakiem skorzystać z festiwalowego pola namiotowego. Camping był ogromnym polem zaopatrzonym w urządzenia sanitarne (toy toy'e, brodziki z kranami oraz płatne prysznice), stoisko Zanussi z czajnikami, lodówkami, mikrofalami oraz tosterami (do skorzystania za darmo), a także całodobową kawiarnią z napojami, ciastami i kanapkami.

Bramy arealu (tak po czesku nazywał się teren festiwalu) w pierwszy dzień otwierane były dopiero od 13.00. W pozostałe dni można było przez nie przejść już od 11.00. Na arealu mieściło się pięć scen oraz mnóstwo stoisk, m.in.: T-Mobile, gdzie można było skorzystać z tabletów podłączonych do internetu czy podładować telefon. Firma wypożyczała też różowe hulajnogi! :D Ludzie jeździli nimi po całym festiwalu. 

Było kilka stoisk z odzieżą i akcesoriami. Swoją strefę miał także Jack Daniels (gdzie kupiłam firmową koszulkę) oraz Staropramen. Zwykłe piwa oraz smakowe miały osobne stoiska, jednak w każdym korzystało się z festiwalowych kubków (ok. 45 koron). Fajnym miejscem była także plaża Camela. Najciekawszym miejscem było Science, gdzie między innymi: rozwiązywało się zagadki kryminalne, brało udział w warsztatach decoupage czy dotykało takich zwierząt jak skorpion lub stonoga. Oczywiście, były również punkty gastronomiczne serwujące różnorodną kuchnię - od KFC i Burger King do dań wegetariańskich i punktów sushi.

Najważniejsza była jednak muzyka. To na niej planowałam skupić uwagę, jednak wyszło jak wyszło - musiałam Wam powiedzieć o wszystkim. :)

W pierwszy dzień otwarte były cztery sceny - dwie mieszczące się pod namiotem (Staropramen Stage oraz Youtube Stage) i dwie w bunkrach lotniskowych (Evropa 2 - scena klubowa oraz Showcase stage). Dopiero na drugi dzień mieliśmy dostęp do terenu przy Rock For People Stage.

Pierwszym zespołem jaki usłyszeliśmy był łotewski Prata Vetra. Po chwili jednak poszliśmy do Showcase Stage, gdzie dziesięć minut później zaczynało grać brytyjskie Kins. Zespół co chwila odwracał się od publiczności i grał tyłem - ciekawa forma prezentacji. ;) Zaprezentowali alternatywę z elektronicznym brzmieniem. Trudno znaleźć jakikolwiek ich filmik na Youtube, ale znalazłam coś takiego. W ten dzień usłyszeliśmy również Bloc Party - brytyjski zespół, który po raz drugi zagrał na tym festiwalu. Szczególnie przypadli do gustu mojemu chłopakowi.

Grali naprawdę przyjemnie - nogi same skakały w rytm ich muzyki. :) Na nagraniu słychać piosenkę "Flux". Chłopaki pozytywnie mnie nią zaskoczyli, ponieważ poprzedzili ją coverem Rihanny "We found love". Jeszcze bardziej do gustu przypadła nam "Banquet".

Potem nadszedł długo przeze mnie oczekiwany moment - koncert 30 Seconds to Mars. Nie mogę uwierzyć, że w ciągu miesiąca byłam na dwóch ich koncertach. Jeszcze bardziej zachwyca mnie fakt, że wychodząc z pierwszego, pomyślałam: "szkoda, że nie zagrali Hurricane". Na drugim koncercie dostałam tą piosenkę w wersji akustycznej...

Koncert był fantastyczny. Rzucanie się piłkami wypełnionymi wodą, pokaz akrobatów, rzucanie dmuchanymi zwierzakami (sic!)... I oczywiście oni.

Następny dzień obfitował w genialne koncerty. Chyba nikomu nie muszę opisywać The Devil Wears Prada, A Day to Remember, Papa Roach czy Billy Talent. Wszyscy z nich wystąpili na Staropramen Stage. Swoją drogą, muszę przyznać, że wokalista Billy Talent ma iście angielskie poczucie humoru, pomimo że jest kanadyjczykiem. :D O ile ich muzyka tak mnie nie zachwyciła, uwielbiam tego gościa - jest genialny! W międzyczasie przypadkiem trafiliśmy do Showcase Stage na koncert duńskiej grupy Rangleklods. Naprawdę warto posłuchać tej pary. Niestety, nie ma żadnych nagrań z festiwalu, dlatego odsyłam tutaj.  

Trzeci dzień festiwalu należał do Rock for People Stage, na której zagrali Foals, Queens of the Stone Age i Modestep. Różnili się od siebie, jednak każdy z zespołów dał naprawdę dobry koncert. Na uwagę zasługuje także jedyny reprezentant naszego kraju - grupa Tres.B. Właściwie grupa jest międzynarodowa, ale wokalistka jest Polką i to się liczy. ;) Do posłuchania tutaj. 

W ostatnim dniu, 5 lipca, przeważały czeskie kapele. Nam właściwie zależało tylko na jednej - grającej o 18.15 na Youtube Stage Eddie Stoilow z gościnnym udziałem Petra Cecha na perkusji. Przed koncertem wybraliśmy się do centrum Hradec Kralove na spacer oraz do Tesco - w końcu nie ma co wracać z Czech bez Studenckiej i piwa! ;) Na miejsce zawiózł nas bezpłatny festiwalowy autobus (z klimatyzacją!). Spakowaliśmy się i ostatni raz weszliśmy na teren festiwalu. Koncert Eddie Stoilow był przyjemny, choć nie rozumiem, dlaczego na jego początku po scenie spacerował astronauta.

Smutno było odjeżdżać. Bawiliśmy się świetnie. Nie żałuję, że nie pojechałam na Openera. Jestem wręcz z tego powodu szczęśliwa. ;) Atmosfera Rock for People była nieziemska i spędziłam tam wspaniale czas.

Czerwcowe wyzwanie fotograficzne: dzień 7 (ostatni)

Ostatnim tematem Wyzwania Fotograficznego u Sen Mai jest lato. W tym roku pogoda nas nie rozpieszczała, choć wczoraj w końcu wyszło słońce. :) Ta pora roku nie kojarzy mi się jednak tylko z ciepłem. Lato to także wakacje, truskawki, rabarbar, maliny... I kwiaty.

W moim domu stoi kilka bukietów polnych kwiatów. Nie wszystkie z nich są nimi w rzeczywistości, jednak tak je nazywamy, po zerwaliśmy je na otwartych terenach - pozostałościach po dawnych działkach ogrodniczych. ;)

Dziękuję wszystkim, którzy odwiedzali mój blog i oglądali zdjęcia z Wyzwania. Przekroczyłam już tysiąc wyświetleń! :) Zbliżają się wakacje, dlatego będę mieć więcej czasu na pielęgnację tego miejsca - zapraszam Was serdecznie i tutaj, i na mojego fanpage, gdzie znajdziecie większą ilość mojej małej twórczości decoupage. Nie wiem, czy w przyszłym miesiącu uda mi się wziąć udział w kolejnym Wyzwaniu, ale w sierpniu na pewno wrócę! Swoją drogą, wpadłam na (moim zdaniem) genialny pomysł, którym pochwalę się Wam (mam nadzieję) jeszcze w tym miesiącu. :)

Czerwcowe wyzwanie fotograficzne: dzień 6

To już przedostatni dzień wyzwania fotograficznego, którego tematem są urodziny. Moje przypadają w pierwszy dzień jesieni, za to kilka dni temu obchodziła je moja mama i ośmioletni chrześniak. Jednak na zdjęciu przedstawiam Wam wyciągniętą część kartek, które otrzymałam na osiemnaste urodziny. Było to już długi czas temu, ale miło było na nie spojrzeć ponownie. :)

Dzisiaj za to są urodziny Marysi z Art Attack! Wszystkiego najlepszego! Poniższe zdjęcia są z dedykacją dla Ciebie. :) Polecam Wam wszystkim jej inspirującego bloga, a przede wszystkim akcję pocztówkową, o której możecie poczytać tutaj. Ja już się zapisałam, teraz Wasza kolej. :)

Czerwcowe wyzwanie fotograficzne: dzień 5

Tematem piątego dnia wyzwania czerwcowego jest coś pięknego. Piękno ma różne wymiary. Dla mnie jednak obecnie świat kręci się tylko i wyłącznie wokół jednego tematu...

Nie ma nic piękniejszego od spełniania swoich marzeń. W środę mogłam zrealizować jedno z nich i być na koncercie 30 Seconds to Mars w ramach Impact Fest Festival w Warszawie. Niesamowite emocje, nieziemska atmosfera...

Chłopaki zrobili fanstastyczne show. Brak mi słów, żeby to wszystko opisać. Życzę wszystkim (niezależnie czy słuchają One Direction, Rammstein czy koncertów szopenowskich), aby mogli poczuć to, co ja czułam przez te dwie godziny. :)

AutoStop Race: ostatnie dni w Kupari i powrót do domu ze zwiedzaniem Wiednia

1 maja 2013

Środę poświęciłyśmy odpoczynkowi w Kupari. W Chorwacji 1 maja również jest świętem narodowym, dlatego musiałyśmy wcześniej niż zwykle wyruszyć do sklepu – był otwarty tylko do 13:00. Wieczorem szykowała się główna impreza Autostop Race podsumowująca wydarzenie, dlatego szykowałyśmy się na konkretne zakupy. ;)

Wyobraźcie sobie nasze zdziwienie, kiedy podeszłyśmy do lodówki i zobaczyłyśmy… Brak towaru. Wielka lodówka i wielkie nic. Podobnie było na zwykłym regale. Autostopowicze wykupili prawie wszystkie piwa, ostały się tylko pojedyncze egzemplarze! :D Udało mi się na szczęście złapać ostatnie 1,5l piwo smakowe z półki, dziewczyny też coś poznajdowały.

Słyszałyśmy o drugim sklepie w okolicy, dlatego postanowiłyśmy go znaleźć. Szłyśmy w górę drogi poza miasto z kilka dobrych minut, aż w końcu dotarłyśmy do małego sklepu. Lodówki były pełne, ale wybór średni – przynajmniej dla mnie, smakoszki piwa smakowego. Kupiłyśmy jeszcze śniadanie i zeszłyśmy na plażę znalezionym po drodze zejściem.

O 18:30 rozpoczęła się impreza. Najpierw organizatorzy rzucili w publiczność pozostałość rzeczy od sponsorów – ludzie walczyli, by złapać pojedyncze prezerwatywy i gumy do żucia, a koło mojej głowy przeleciał pasztet z dziczyzny. Chłopak niedaleko złapał sztuczne włosy. Przeprowadzono kilka konkursów i przedstawiono zwyciężczynie wyścigu – dwie dziewczyny dotarły do celu w 18h, za co otrzymały tygodniowy rejs jachtem na Mazurach.
Po rozdaniu nagród odbył się koncert Goorala. Spotkałam chłopaka, który krzyczał, że pytał wszystkich i nikt nie wie, kim jest artysta na scenie. W sumie też go nie znałam. Mimo tego, swoim energicznym graniem szybko rozkręcił imprezę. ;)

2 maja 2013

            Rano pożegnałyśmy się z Asią i Patrycją. Dziewczyny zbierały się już w drogę powrotną, podobnie jak większość autostopowiczów. My podróż zaplanowałyśmy na następny dzień, dlatego też większość czasu poświęciłyśmy na ładowanie telefonów – nasze baterie nie były pełne od nocy w hotelu.

            W każdej łazience znajdowały się dwa kontakty. Na polu znajdowało się też kilka budek z prądem, nie wszystkie jednak działały. Od kiedy przyjechałyśmy, trudno było znaleźć wolny kontakt, a kiedy już taki znalazłyśmy – żadnej nie chciało się samej długo stać w jednym miejscu. Teraz jednak nie miałyśmy wyboru. Pół dnia spędziłyśmy siedząc przy wejściach pod prysznice i czekając.

            Popołudniu poszłyśmy ostatni raz na plażę. Celowo zboczyłyśmy trochę ze stałej drogi, dzięki czemu znalazłyśmy… Supermarket. W samą porę! Cały tydzień robiłyśmy zakupy w sklepie, gdzie prawie nigdy nie było bułek ani chleba (tylko raz udało nam się kupić podłużne bułki. Miały bardzo słodki posmak), a tutaj proszę – rozbudowany dział z pieczywem. Zaopatrzyłyśmy się na podróż, a potem rozglądałyśmy się za miejscem, gdzie mogłybyśmy zjeść obiad.

            Do tej pory w restauracji byłyśmy tylko raz, w Dubrovniku. Dwa razy żywiłyśmy się daniami błyskawicznymi. Tego dnia zdecydowałyśmy się na Portun Bistro przy głównej drodze w Kupari. Obie zamówiłyśmy pizzę z owocami morza. Była to najlepsza pizza jaką jadłam! Delikatne ciasto, rozpuszczający się ser oraz świeże kalmary, tuńczyk i ośmiornice. ;)

            Tego dnia szybko poszłyśmy spać – w końcu czekała nas kolejna podróż autostopem. Zamierzałyśmy wcześnie wstać, żeby móc wyprzedzić innych podróżnych (i szybciej wydostać się z Kupari).

3 maja 2013

            Wstałyśmy koło 6:00 rano, umyłyśmy się (po raz pierwszy w ciepłej wodzie!) i ruszyłyśmy w trasę. Za camping zapłaciłyśmy już wczoraj – 20 kun (ok. 10 zł) za dobę, za namiot. Jako pierwsza zatrzymała się dziewczyna, która nigdy nie zabrała żadnego autostopowicza, jednak widziała nas w telewizji (wracałam w koszulce ASRu), dlatego postanowiła zadebiutować. ;) Wysadziła nas przed zjazdem do centrum Dubrovnika. Stałyśmy przez jakiś czas na środku rozwidlenia dróg, próbując jak najszybciej coś złapać, byleby uciec z tego niezbyt ciekawego (a właściwie niebezpiecznego) miejsca. W końcu zatrzymał się 23-latek grający zawodowo w odmianę bilardu.

 ostatnie zdjęcie z Dubrovnika - z tarasu widokowego

            Trafiłyśmy na początek Splitu, gdzie zaczęły się nasze problemy. Kilka razy zmieniałyśmy miejsce stania, a i tak samochody mijały nas obojętnie. Straciłyśmy bardzo dużo czasu. Wydostałyśmy się z miasta przy pomocy starszego pana (Malwina zaczepiła go, kiedy próbował włączyć się do ruchu) oraz pewnej pary.

            W końcu znalazłyśmy się w tym samym miejscu, co wtedy, gdy jechałyśmy w drugą stronę – przy bramkach, gdzie rozchodziły się drogi na Zagrzeb i Dubrovnik. Spotkałyśmy inną parę autostopowiczów z ASR, dlatego wspólnie łapaliśmy okazję. Jak na złość, tym razem wszyscy kierowali się w stronę Dubrovnika (wtedy było odwrotnie). ;) Po jakimś czasie udało nam się zatrzymać mężczyznę, który zgodził się zabrać całą czwórkę do Zagrzebia.

            Dominika i jej kolega (niestety, nie pamiętam imienia) mieli zamiar spędzić noc w mieście i pojechać zamówionym busem do Pragi, skąd chcieli dojechać autostopem do Opola. My zaś kierowałyśmy się w stronę Wiednia.

            Rozstaliśmy się na drodze do Mariboru. Była 17:40, kiedy stanęłyśmy na poboczu z tabliczkami. Nic nie chciało się zatrzymać. Jakiś tir zaproponował nam podwiezienie gdzieś przed Maribor, jednak zrezygnowałyśmy – nie chciałyśmy na noc wylądować w polu. Potem nie zatrzymywałyśmy już ciężarówek. Długo później podwózkę zaproponował nam jakiś mężczyzna, który wzbudził pewne wątpliwości u Malwiny, dlatego nie zdecydowałyśmy się na wspólną przejażdżkę. W sumie okazały się one słuszne, bo kierowca zachowywał się naprawdę dziwnie (zjechał na pobocze zanim jeszcze mógł dostrzec kartkę z naszym celem, potem wrócił się na stację benzynową, a na koniec, gdy Malwina spytała go ponownie o to, gdzie jedzie, zwyczajnie odjechał).

            Zaczęłyśmy zastanawiać się nad noclegiem w motelu, który znajdował się tuż obok nas. Cena za pokój wynosiła jednak ponad 500 kun (ok. 250 zł). Podeszłyśmy więc na pobliską stację benzynową, gdzie spotkałyśmy kilka innych par z ASRu. Po chwili siedzenia na chodniku postanowiliśmy rozbić na trawie swoje koczowisko. ;)

4 maja 2013

            Wstałyśmy około godziny 6:00 i po szybkiej toalecie zaczęłyśmy łapać stopa w tym samym miejscu, co wczoraj. O 7:30 obok nas zatrzymało się auto starszego rocznika. Okazało się, że kierujący nim obywatel Bośni i Hercegowiny jedzie prosto do Wiednia! Całą drogę łączył kilka języków, starając się z nami porozmawiać. Nam kazał odpowiadać po polsku. Po drodze kupił nam też Red Bulle, mówiąc, że wyglądamy na potrzebujące energii. ;)

            Po godzinie 11:00 dotarłyśmy do Wiednia. Tam, niedaleko dworca Sudbanhof, rozstałyśmy się – Malwina złapała stopa, po czym na stacji benzynowej przesiadła się w busa do Częstochowy, ja zaś zostałam i do godziny 18:00 czekałam na busa do Wrocławia.

 "brama" prowadząca do Muzeum Historii Wojskowości

            Ograniczyłam się do zwiedzenia najbliższej okolicy. Zaczęłam od spaceru przy Muzeum Historii Wojskowości, a następnie przeszłam Schweizer Garten do Belwederu. Pozwiedzałam jego ogrody oraz sąsiadujące z nim uliczki. Znalazłam polski kościół, a nawet sklepik z polską prasą. ;) Weszłam też do jednego ze sklepów z pamiątkami, gdzie wszystkie poświęcone były "Pocałunkowi" Klimta - parasole, torebki, szale, haczyki na torebki, zapałki... Wszystko.

         Najdalszym punktem mojego spaceru była Hochstrahlbrunnen – fontanna przy pomniku upamiętniającym Armię Czerwoną. Załapałam się tam na jakąś manifestację, niestety, nie znam niemieckiego i nie wiem dokładnie na jaką...

Zwiedzanie zakończyłam we wspomnianym już przeze mnie parku.

 pomnik Fryderyka Chopina

            O 18:00 ruszyłam busem firmy Tatarczuk w kierunku Wrocławia. Obok mnie siadła Kasia, siedemnastolatka spod Kłodzka. Miała ze sobą niesamowite chrupki. W kształcie kangurków z wypukłymi brzuszkami! :)

 

O 24:00 byłam już we Wrocławiu.